Tandheelkundige implantaten

Tandheelkundige implantaten bij hond en kat

De hond wordt al vele jaren als proefdier gebruikt voor het ontwikkelen en testen van tandheelkundige implantaten bij mensen. De hierbij opgedane kennis komt dus terug richting de diergeneeskundige sector. De wetenschappelijke studies bij honden in het kader van de humane tandheelkunde beslaan echter een korte periode. Hoe de implantaten zich op de lange termijn gedragen bij de hond (en kat) is niet bekend of teleurstellend. Er zijn incidenteel gevallen bekend van honden waarbij een implantaat langer is vervolgd, maar de resultaten zijn tot op heden nog niet overtuigend.

Complicaties

Bij de mens zijn tandheelkundige implantaten niet zonder complicaties. Een veel gevreesde complicatie is een peri-implantitis, een ontsteking rond het implantaat in de kaak. Uiteindelijk kan dit leiden tot het verlies van het implantaat. Peri-implantitis gaat gepaard met veel pijn en ongemak voor de patiënt. Een goede gebitshygiëne (tandenpoetsen en interdentale reinigingsmethoden) op een dagelijkse basis is essentieel bij het toepassen van tandheelkundige implantaten. Een dagelijkse gebitsverzorging van hond en kat is bij erg veel eigenaren geen routine. Daarom is het zeer de vraag hoe implantaten zich in deze gevallen zullen gedragen. Als adequate zorg door de eigenaar niet mogelijk is, zou je niet aan het plaatsen van een dentaal implantaat moeten beginnen. Deze stelling wordt ook onderschreven door de firma’s die implantaten ontwikkelen. Ook het type en de vorm van implantaten zijn nog steeds een punt van discussie en beiden zijn ook bij de mens nog volop in ontwikkeling.

Niet nodig.....

Het overgrote deel van de (internationale) veterinaire tandheelkundige specialisten staat zeer afwachtend en vaak sceptisch tegenover het gebruik van dentale implantaten bij dieren. De resultaten zijn niet bewezen goed en ook humaan is het plaatsen van implantaten nog lang geen eenduidig uitontwikkelde procedure. Zowel in Europa als in de Verenigde Staten ontbreken serieuze wetenschappelijke studies over het gebruik van dentale implantaten bij hond en kat.
In de media of door sommige dierenartsen wordt soms naar voren gebracht dat indien een politiehond een hoektand moet missen deze hond met pensioen gestuurd wordt. Er is echter een groot aantal gevallen bekend waarbij politiehonden met maar drie of zelfs met twee functionele hoektanden nog prima presteren in hun werk. Deze bewering is dus beslist niet correct.

Bij politiehonden is het gebruik van implantaten tot op heden nog steeds onvoldoende onderzocht en het is maar zeer de vraag of deze geplaatste implantaten de enorme krachten die bij het werk optreden kunnen weerstaan.
Ook hulphonden zouden volgens sommigen niet kunnen functioneren bij missende gebitselementen. Maar hulphonden voor slachtoffers bij rampen worden vooral gebruikt vanwege hun speurwerk met de neus (geur) en gebruiken normaliter daarbij niet hun tanden. Het nut van het plaatsen van implantaten bij deze groep is dan ook zeer twijfelachtig.
Men vergeet gemakshalve dat het gebruik van implantaten bij de mens vooral functioneel kan zijn in het kader van spraak(problemen) of cosmetiek. Voor het dier gelden deze argumenten beslist niet. Over het plaatsen van dentale implantaten bij rashonden op plaatsen waar gebitselementen (genetisch) ontbreken, hoeven we helemaal niet te discussiëren.

Niet plaatsen?

Het plaatsen van tandheelkundige implantaten lijkt dus niet in het belang van het welzijn van het dier, zelfs niet bij werk/politiehonden en hulphonden. Wellicht dat in de toekomst goede wetenschappelijke studies worden uitgevoerd die het plaatsen van tandheelkundige implantaten bij honden en katten alsnog kunnen rechtvaardigen. Tot nu toe is dit nog niet het geval. Dit standpunt wordt onderschreven door vele gerenommeerde internationale specialisten en de Werkgroep Veterinaire Tandheelkunde (WvT) in Nederland.